Çanakkale’deki sürücü kursları, engelli bireylerin ihtiyaç duyduğu aparatlı araçları sunmadığı için, ehliyet almak isteyen engelli bireyler Balıkesir’e gitmek zorunda kalıyor. Ekonomik krizin etkisiyle bu yolculuk büyük bir yük oluşturuyor. Yetkililer defalarca kez başvurulmasına rağmen herhangi bir çözüm sunmuyor.
Türkiye’de engelli bireylerin yaşam kalitesini artırma çabaları, toplumun genelinden farklı bir dikkat ve hassasiyet gerektiriyor. Ülkemizde engelli bireylerin oranı yalnızca yüzde 15 civarında olmasına rağmen, bu bireylerin günlük yaşamları ve haklarına erişimleri çoğu zaman zorlu bir mücadeleye dönüşüyor. Engelli bireyler, toplumun ayrımcılığına uğrayabileceği pek çok alanda eşit haklara ve fırsatlara erişimde zorluklar yaşıyor. Özellikle ehliyet almak, bu bireylerin bağımsızlıklarını artırmaları açısından büyük önem taşıyor.
Çanakkale gibi bazı yerlerde, engelli bireyler için özel aparatlı araçları temin edebilecek sürücü kurslarının bulunmaması, bu sürecin önünde büyük bir engel oluşturuyor. Engelli bireyler, normal vatandaşlar gibi toplumsal yaşamın her alanında eşit haklara sahip olmak istiyor. Toplumun bu bireylere gösterdiği özen ve destek, onların yaşam kalitesini artırarak toplumsal hayata uyum sağlamalarını kolaylaştırıyor.
ÇANAKKALE’DE YOK
Çanakkale’deki sürücü kurslarının yalnızca otomatik vites araçlarla hizmet vermesi ve aparatlı araç sunmaması, engelli bireylerin ehliyet almasını neredeyse imkansız hale getiriyor. Bu durum, engelli bireylerin en yakın ehliyet kursu olan Balıkesir’e gitmelerini gerektiriyor. Balıkesir’e gitmeleri ise ekonomik yüklerle karşılaşmalarına neden oluyor. Ekonomik kriz döneminde bu yolculuklar, birçok engelli birey için ağır bir yük haline geliyor.
5 YILDIR EHLİYET ALMAYA ÇALIŞIYORUM
Bu konu hakkında çeşitli şikayetlerini dile getiren Ömer Orakçı, son iki yıl içinde yetkililerle görüşmeler yaptığını, iki kaymakam ve iki Milli Eğitim Bakanı değiştiğini ancak hala bir çözüm bulunamadığını dile getirdi. Orakçı, bu konuda yaşadıklarını şöyle ifade etti; “Beş yıldır ehliyet almaya çalışıyorum. Ücret fazla olsa da onu bile vermeye razıyım. Sadece aparatlı bir kurs olması yeterli. İki yıldır Biga’da görüşmeler yapıyorum, iki kaymakam ve iki Milli Eğitim Bakanı değişti ama sorunu çözemedi. Şu anki Milli Eğitim Bakanlığı’na yazılı ve sözlü bildirimlerde bulundum, fakat bakanlık bu duruma sessiz kalıyor.”
Başkalarına muhtaç olmaktan rahatsızlık duyduğunu belirten Orakçı, kendi başına seyahat edebilme ve bağımsız yaşam sürme hakkını elde etmek istiyor.
Çanakkale büyükşehir olma yolunda ilerlerken, engelli bireylerin eşit haklara sahip olma talepleri göz ardı ediliyor. Engelli bireyler, toplumsal yaşama tam anlamıyla katılmak ve bağımsız hareket edebilmek istiyor. Ehliyet sahibi olamamak, onların seyahatlerinde başkalarına bağımlı olmalarına yol açıyor. Diğer vatandaşlar gibi eşit haklara sahip olmak isteyen engelli bireyler, bu hakkı elde etmek için gerekli destek ve düzenlemeleri bekliyor.
Tuba Demirtaş